ـ هیچ چیز جز خدا، تشنه کام معرفت را سیراب نمی کند. (پاسکال)

11 ـ هیچ کس نمی تواند خدا را برای دیگران توصیف کند؛ زیرا به محض این که توانست خدای خویش را وصف کند، دیگر او خدا نیست بلکه مثل من و شماست. (مترلینگ)

12 ـ محال است که نوع انسان بتواند خدا را باور نکند. (مترلینگ)

13 ـ عقل چیست که بتواند با پای چوبین استدلال که سخت بی ثبات است، به حریم هستی مطلق نزدیک شود؟ آیا حوصله ی عقل تا این اندازه هم وسیع است که بتواند خدای بزرگ را نیز در خود بگنجاند؟ (توفیق الحکم)

14 ـ سینه ای که از ذکر خدا خالی باشد، چون محکمه ای است که قاضی در آن نباشد. (روسو)

15 ـ حسّ دینی جهانی، قوی ترین و شریف ترین سرچشمه ی کاوش های علمی است و دیانت من عبادت از یک ستایش نارسا و ناقابلی است در برابر روح فایق احدی که خود را آشکار می سازد که تا ما بتوانیم با مشاعر ضعیف خود، او را درک کنیم. (انیشتین)

16 ـ به دشواری می توانید کسی را بیابید که در بین افکار عمیق علمی، احساس مذهبی خاص نداشته باشد، البته آن مذهب با مذهب مردم ساده لوح تفاوت دارد. حسّ مذهبی او بیشتر به صورت یک حیرت مجذوبانه در برابر هماهنگی قوانین طبیعی است که این هماهنگی از خِرَدی باشکوه حکایت می کند که همه ی اندیشه ها و کردارهای آدمی در مقایسه با آن، انعکاسی بسیار ناچیز دارد. (انیشتین)

17 ـ عروج به مبدأ و منشأ عالم که عارفان «خدایش» گویند، ضروری است. ما باید خود را از ماورای زمان و مکان به دنیای دیگر بکشانیم و مدارهای بی پایانی را بپیماییم. (کارل)

18 ـ من با همان حسی که نقص وجود خود را ادراک می کنم، با همان حسّ، وجود کاملی را ادراک می کنم که به طور فطری به آن مایلم. از این رو، به ناچار باید باور کنم و بگویم که تنها خداست که درخت شعور را در باغستان وجود من نشانده است. (دکارت)

19 ـ توافق و هماهنگی کاملی که بین قسمت های گوناگون جهان وجود دارد، نشان می دهد که این عقل قدرت بی پایانی دارد. من این عقل کل را خدا می دانم و خدا ازلی و ابدی و فناناپذیر است. (ژان ژاک روسو)

20 ـ آیا همه ی این کاینات که با عجیب ترین و کامل ترین اشکال استوارند، بر وجود خداوند منزّه از جسمانیت، حیّ حکیم و موجود در هر مکان دلالت نمی کنند؟ (نیوتن)

21 ـ این دستگاه با عظمت جهان از یک دستگاه ساعت کمتر نیست، هم چنان که وجود دستگاه ساعت را بدون ساعت ساز نمی توان فرض کرد، وجود جهان را نیز بدون آفریدگار نمی توان تصور کرد. (ولتر)

22 ـ علم به وجود خداوند از راه عقل است، به این معنی که چون به وجود خود یقین داریم و می دانیم که وجود ما حادث است و همه وقت نبوده است و عقل نیز حکم می کند که عدم نمی تواند چیزی را به وجود آورد، پس یقین می کنیم که ما را ذات دیگری به وجود آورده است که آن خداست. (جان لاک)

23 ـ برای تفسیر نظام شگفت انگیز عالم سیارگان تنها قوه ی جاذبه کافی نیست بلکه باید یک منبع سرشار علم و قدرت، جرم و فاصله و سرعت حرکت همه ی آن ها را سنجیده و هریک را در مدار معینی قرار داده باشد و او خداست.(نیوتن)